BAŞİSKLE
BİTKİ ÖRTÜSÜ
BİTKİ ÖRTÜSÜ
Yuvacık Baraj havzasının batıya ve güneye bakan yamaçlarının daha sıcak ve kurak olması nedeniyle bitki örtüsü daha taşlık olup, bölgede orman dokusu daha zayıftır. Baraj havzasının alt kesimlerinde ise Akdeniz bitki topluluğu yani makiler ve bodur ağaç toplulukları mevcuttur. Daha nemli olan kuzey yamaçları ise yayvan yapraklı ağaçlar ve ormanlarla kaplıdır.
İlçenin güneyindeki dağlık kesimlerde köy arazilerinin çoğu eskiden orman olup, ormandan açma arazilerdir. Bu araziler, 1960’lardan önce yerleşim yerleri çevresinde geniş yer kaplarken, şehir ve kasabalara göçler neticesi terk edilmiştir. Terk edilen bu araziler, günümüzde hızla ormanlaşmaktadır. Ormanlaşma nedeniyle, ilçenin dağlık kesiminde eskiye nazaran hissedilir derecede nem artışı görülmektedir. Bu nemlenme ve dirilmeye, baraj gölünün tesirini de eklemek gerekir. İlçedeki bitki örtüsü eski Bahçecik beldesi ve Yuvacık Barajından başlayan yükseltiye göre değişir. 100-150 m yükseltiden itibaren barajın kenarında kocayemiş, yabani zeytin, bodur meşe, şimşir ve defneye rastlanmaktadır. Yükselti arttıkça bu bitkiler yerlerini gürgen (carpinus betulus), karagürgen (orsidi) (fagus orientalis), meşe (quercus pontica), kestane (castanea sativa), titrek kavak, (beyaz ağaç) (populus tremula) bırakır. Daha yükseklere, Aytepe Dağlarına çıkıldıkça büyük kayın ormanları başlar. 1200 metreden itibaren ise iğne yapraklı çam ormanları görülür. Bu ormanlarda ayrıca, dişbudak, ardıç, akçaağaç (sütlü ağaç), ıhlamur, yabani fındık, porsuk, dağ çınarı (ispendom), karaağaç ormanları bulunur. Yüksek kesimin ağaç altlarını orman gülü (komar) ve yabani karayemiş süsler.
Yuvacık Orman Bölge Şefliği sorumluluk sınırları içinde 10129 hektar orman alanı mevcuttur. Bu ormanlarda en fazla görülen ağaç türü kayındır. Kayın ağacının serin, yağışlı, sıcak, nemli ve orta nemli yerleri seçtiği görülmektedir. Yörede kayın ağacı en fazla 300-1200 m yükseltiler arasında yayılış gösterir. Yön itibariyle yapılan incelemelerde, yörede kayın ağacının en fazla kuzey yamaçta, daha sonra doğu yamaçta ve batı yamaçta yer aldığı görülmüştür. Meşenin iklim ve yayılış alanı daha dardır. Yukarıda ifade edildiği gibi, Aytepe’nin üstünde 1200 m rakıma kadar geniş kayın ormanları ve kısmen meşe, daha üst kesimlerde -bilhassa Ercuva ve çevresinde- çam ormanları görülür. Yine alt kesimlerde gürgenle beraber karagürgen yöresel adıyla “Orsidi”ye bolca rastlanır.
Kestane; sıcak, derin, nemli ve besin değeri yüksek toprakları sevmesi nedeniyle, Karadeniz’e bakan kuzey, nemli ve sıcak yamaçlardaki vadileri seçmekte, yükseldikçe genel bitki kompozisyonu içerisindeki bulunuş oranı azalmaktadır. İlçede eski Bahçecik beldesinin üstündeki sırtlardan başlayarak Aytepe’ye kadar geniş bir alanda ve 900 m yükseltiye kadar yabani kestane ağaçları yaygın bir şekilde kendiliğinden üremektedir.
İzmit Orman Müdürlüğü kayıtlarına göre bölgede ağaç türleri şöyledir: Kayın, gürgen, meşe, kestane, ıhlamur, söğüt dişbudak, çınar, akağaç, kavak, kızılağaç; ibreli ağaç türlerinden karaçam, kızılçam, sarıçam, sahil çamı, selvi, köknar ve Douglas Çamı’dır. Eskiden Yuvacık merkez, Kullar, Döngel, Yeniköy beldeleri çevresinde otlak ve meralık alanlar oldukça genişti. Şehirleşme ile beraber tarıma elverişli arazileri çok daralmış ve hayvancılık zorlaşmıştır. Eski Kullar bölgesinde bilhassa bahçe tarımı açısından geniş, elverişli araziler hala mevcuttur. İlçenin güneyindeki dağlık kesiminde, ormanlık alanlarda ve yaylalarda flora çok zengindir. Buralarda yüzlerce tür çiçekli ota ve bitkiye rastlamak mümkündür.
